Τα παραμύθια της Μαρίνας Γιώτη που πρέπει να υπάρχουν σε κάθε παιδική βιβλιοθήκη!

           Μανίτσα Ιφιγένεια - Παιδαγωγός με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και Ψυχολογία
​​
Συχνά διαβάζουμε ή ακούμε «έξυπνους» τρόπους με τους οποίους μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αντιμετωπίσουν τις φοβίες και τις αδυναμίες τους. Αμέτρητες συμβουλές στοιβάζονται στο μυαλουδάκι τους για το πώς πρέπει να ανταποκρίνονται στις δυσκολίες της ζωής και να αποτελέσουν ώριμους αυριανούς πολίτες οι οποίοι θα λειτουργούν με λογική και αυτοπεποίθηση. Πολλές φορές οι γονείς αλλά και οι δάσκαλοι παραπονιόμαστε πως δεν μπορούμε να συνετίσουμε τα παιδιά μας. Εδώ λοιπόν τίθεται το ερώτημα: Υπάρχει άραγε κάποιος τρόπος να γίνουν οι συμβουλές μας βίωμα για τα παιδιά;

Είναι σημαντικό να συζητάμε με τα παιδιά μας, να τα βοηθούμε να αναγνωρίζουν τα λάθη τους, να μαθαίνουν από αυτά και να αποτελούμε εμείς οι ίδιοι ή οι «σημαντικοί άλλοι» παράδειγμα για αυτά. Εδώ έρχομαι εγώ να σας υπενθυμίσω πως οι ήρωες των παραμυθιών αποτελούν «σημαντικούς άλλους» για τα παιδιά, καθώς λειτουργούν ως πρότυπα γι’ αυτά. Αν αναρωτιέστε το γιατί, σκεφτείτε εσείς οι ίδιοι όταν ήσαστε μικροί και διαβάζατε παραμύθια, ταυτιζόσασταν με τους χαρακτήρες των παραμυθιών; Η απάντηση είναι προφανής και είναι φυσικά ναι. Σκεφτείτε λοιπόν πως και για τα παιδιά σας ισχύει το ίδιο!

Είναι όμως όλα τα παραμύθια «κατάλληλα» για τα παιδιά; Ποια είναι τα μηνύματα που πρέπει να περνάει ένα παραμύθι; Πρόσφατα ανακάλυψα τα ξεχωριστά παραμύθια της Μαρίνας Γιώτη. Στο συγκεκριμένο άρθρο θα αναφερθώ σε τρία συγκεκριμένα: «Δύο φορές κι ένα καιρό… ήταν η Σταχτοπούτα» το οποίο διάβασα πρώτο, η «Σκουφοκοκκινίτσα», το πρώτο εγχείρημα της συγγραφέως για διασκευή παλιού κλασικού παραμυθιού και ο «Ρεβιθοκοντούλης» το τελευταίο της. Πρόκειται για μία σειρά παραμυθιών η οποία επιχειρεί να ανακαλύψει την πραγματική υπόθεση που ξετυλίγεται πίσω από τα γνωστά σε όλους μας παραμύθια και να βοηθήσει τους μικρούς αναγνώστες να δουν πέρα από τους ορίζοντες που τους προσφέρει το παλιό κλασικό παραμύθι συγκρίνοντας τη δική τους πραγματικότητα με αυτή των ηρώων. 

Ο «δαιμόνιος ρεπόρτερ» Φάνης ο Μπούφος πασχίζει να μάθει τι πραγματικά συνέβη στην Κοκκινοσκουφίτσα και τι έκανε μόνη της στο δάσος… Κάπου εκεί γεννιέται η «Σκουφοκοκκινίτσα» η οποία μας βοηθά να ανακαλύψουμε την αληθινή ιστορία με τον «Κυνηγό» και τον «Κακό Λύκο»! Μα και η Σταχτοπούτα είναι δυνατόν να βρήκε την πραγματική αγάπη και να έζησε ευτυχισμένη με τον πρίγκιπα επειδή απλά ντύθηκε όμορφα, βάφτηκε και πήγε στο χορό; Όλα τα κορίτσια πρέπει να κάνουμε το ίδιο λοιπόν για να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε; Και ο Κοντορεβιθούλης γιατί έμεινε μόνος του στο δάσος; Ποιος τον άφησε μόνο του και γιατί; Αφήνει κανένας τα μικρά παιδιά μόνα τους;

Πρόκειται για τρία παραμύθια, τα οποία, διαβάζοντας πίσω από τις λέξεις των γνωστών παραμυθιών, αναφέρονται στη σημασία της φιλίας, στην ύπαρξη του σχολικού εκφοβισμού, στη μετάβαση από την ανήλικη στην ενήλικη ζωή και στην ανάγκη να στηρίζεται το άτομο στις δικές του δυνάμεις και στον προσωπικό του κόπο για να πετυχαίνει όλα αυτά που επιθυμεί. Παραμύθια τα οποία με διασκεδαστικό και έμμεσο τρόπο πραγματοποιούν τη μεταφορά από το παλιό κλασικό παραμύθι στην ερμηνεία του καινούριου αφήνοντας στα παιδιά την αίσθηση του παραμυθιού αλλά τοποθετώντας τα ταυτόχρονα στην «σκληρή» πραγματικότητα. Προσωπικά, έχω και τα τρία αυτά παραμύθια να διακοσμούν τη βιβλιοθήκη μου καθώς, κατά τη γνώμη μου, δεν απευθύνονται μόνο σε παιδιά, αλλά πρέπει κι εμείς οι «μεγάλοι» πού και πού να τα διαβάζουμε για να μας υπενθυμίζουν βασικές ηθικές αξίες οι οποίες θα κάνουν τη ζωή μας ομορφότερη.

Αρχική πηγή: simplylife.gr
​Πηγή εικόνας: simplylife.gr